First Time EB.... JAPAN ( Part 3 )

7-8am ang agahan sa hotel.Binalak kong sabayan na lamang si lowell ng breakfast subalit nahuliako sa usapan. Nang makarating ako sa hotel nakatapos na raw siya ng agahan. Well sa park dapat ang punta namin that morning but the problem was, umuulan na naman. Lailangan niyan gmakabalik sa Yokohama before 1pm that day. So kung tutuusin, kung mamamasyal pa kami, mahuhuli siya sa appointment niya ta hindi na mahahabol na ang train by 10:23ata and by 10am ang check out sa hotel. Pagpasok namin sa kwarto ng hotel na tinuluyan ni lowell that night, kwentuhan sa kung anu ano ang next na magandang gawin namin, hangang sa nauwi sa.... pagpapakita ko ng mga data ng fon ko,abotu sa multiply (blog) at sa mga latest sa net world ni khaye garcia. Nang...


Kriiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiingggggg..... a call from someone na pareho naming kakilala ni lowell.Tawanan,kwentuhan hanggang sa hindi na namin namalayang mag 10 na pala so sa madali't sabi,nilisan namin ang hotel ng walang bahid ng kasarapan.. este ng kung anu pa man.


Pagbaba ng hotel, taxi o lakad? Ang sabi ng Hapon sa may front desk, 5 min walking lang daw hanggang sa may train station. We've decided to walk and it went well. Mas ok kasi mas masaya at mas marami pa kaming napagusapan. Kahit pa umaambon, di namin inalintana at lakad,tawa at kwentuhan ang ginawa namin habang naglalakad lakad sa kalye papuntang istasyon ng tren.


Eto na, I know some from his schedule while staying here in Japan. And alam ko eto na ang huling chance para makasama naminang isa't isa. Saturay ata ang alis niya at balik sa Pinas. Pagdating ng train, I shot him on my fon a photo... sumthin to keep.... ang bigat talaga sa kalooban ang pamamaalam. Pero ok lang, we promised that we'll still keep in touch.... Haaaaaaaaaaaaaaayysss..... that's it!

First time EB..... JAPAN ( Part 2 )

Alas diyes ang dating ni Lowell sa Isesaki Station from Yokohama.Nasabi ko na sa mga katrabaho ko at sa manager ko ang pagdating niya sa aming omise ng gabing iyon.Ang baet nga ng manager ko kasi siya pa ang mismong nagayos ng lugar na pagpapahingahan ni Lowell after niya akong bisitahin sa lugar ng aking pinagtratrabahuan... Kailangan man niyang makauwi ng Yokohama sana after ng trabaho ko, eh hindi pwede dahil wala ng train ng mga ganong oras. Kaya napilitan na lamang akong sabihan ang manager ko about sa problemang iyon.


Piiiiiiiiiiiiiiiiiing.... Alam kong siya na ung dumating at bumubungad mula sa entrance gate ng omise. Binubulungan nga ako ng mga kasama ko kung Hapon ba o Pinoy si Lowell, kasi ba naman... sa unang tingin wag lang pagsalitain si Lowell, eh maari nga siyang mapagkamalang Hapon *winks*


Timing naman ang dating niya kasi, dumating ang ex ko that time sa trabaho ko. As usual, nakikipagbalikan... Pero nunca akong makipagbalikan dun :P sauce!


Back to the topic, dumating si lowell, kwentuhan kami agad.. ang another adventure niya sa Japan just to see me... kwentuhan kahit na ano.. from how i work, or what kinda work i have, from the people around me... my manager etc etc... 11pm na un... nirequest na nga rin namin isa ko pang kaibigan si Ate Kim para mas masaya at mas maraming mapagusapan sa table namin.Kwentuhan, Kantahan, asaran, kainan at kung anu ano pa ang ginawa namin dun...Anjan ung, pahula namin kung ilang tao na ung mga babaeng nakikita niyang kasama kong nagtratrabaho, tas... ang game!! giving rates sa mga babaeng dadaan sa harapan namin! hahahahaa.... well nakakatuwa kasi, sabi naman ni lowell, masaya daw siya *blush* kasama na ang bola na kasi daw andun ako *rolleyes* charrrruuuuussssshhhh! hahahahahah


Magkakabayan kami kami nila lowell at 2 pang babae from my work, mga ilokana... ayun! chismax si lowell with my friends... pati kay Ate cathy, si ina! ( Maritoni Fernandez look-a-like ) and lowell gave her the highest rate among the girls na nakita niya sa amin... 8.5 o diba... sosyal! hahahaha.. un nga lang.. laging palpak pag guess siya ng mga edad ng mga babae sa amin :D ahihihii.. lang tumama!!!! bwahahahaha :D well, wala akong masisisi sa kaniya kasi talagang.. ang galing ng mga babae dito sa amin... hindi talaga halata tunay na edad, sa make up na rin siguro or ewan.. basta!


Masama na pakiramdam ni Ate Kim kaya nung magpaalam siyang mauuna na siya around 2 am, pinayagan na namin kasi kawawa siya sa kaufunshou niya ( di ko alam tawag dun, sumthin allergic or me sipon whatevah! ) naiwan kami ni lowell dalawa and other guests sa work namin that time.. until 3am.. we had that group pic.... hintayin ko na lang copy from him actually *winks*


3am... dumating na ang taxi na tinawagan ng manager ko para maihatid si lowell sa nireserved na room para sa kaniya sa nearest hotel sa Isesaki Station. Gusto nga sana ng manager ko na siya na ang maghahatid kasi kelangan ng makakasama na at least nakakaintindi ng nipponggo sa hotel. Enough na naitulong ng manager ko sa amin lalo na kay lowell, isa na dun ang pagpayag niyang papasukin ang isang hindi Hapon sa aming omise, as in sabi nga nila.. bunso daw ako, malakas sa taas at well.. matigas ang ulo kaya walang magagawa manager ko kung dun ako bisitahin ng mga kakilala ko.Pagsakay sa taxi, kasama kong nagpunta sa hotel si lowell. Gawa gawa ng kung anu ano sa front desk and then napagusapang puntahan ko na lamang siya later around 730am sa hotel to have breakfast.On our way to the hotel, usap pa rin kami.. as in parang walang katapusan ang conversation namin.. nakakatuwa kasi talagang walang dull moments nung magkasama kami.Ang sarap pala talaga ng feeling , makikita mo both of ur efforts... whew! ang saya.....10am ang sakay niya ulet pabalik ng Yokohama for his meeting on 1pm there.


I left him there,pinasamahan ko na lamang ung nagbabantay sa front desk up to his room kasi naghihintay na ung taxi sa labas sa akin and that's it!i'm gonna check him later around 730am and kahit pano kung hindi uulan maya, maipasyal ko man lang siya kahit saglit at maipakita ang sakura!! i need photos over there this year!!! hahahaahhaahah... well, another successfull EB again with of course... lowell in JPN!!!promises.... never will ever be forgotten! *rolleyes*


We had to part ways that time. I can't stay inside the hotel with him kasi *rolleyes* well.... baka hindi ako makapagpigil at ma-rape ko siya eh :D hahahaahha... jKe!



........... laterz again folks! :P

First time EB! JAPAN

Gabi non,ika-walo ng buwang Abril... hindi ko inaasahan ang tawag galing sa di kilalang numero sa aking telepono.. ah! isang kaibigan mula sa ibang bansa.Nasa Yokohama na raw siya at nakastay sa isang hotel doon.Matagal tagal ko na ring kakilala ang taong ito, mula sa aming mga palitang disksyunan sa isang site sa internet.Hindi na ako nagdalawang isip ng hingan ako ng kahit man lang lunch or dinner man lang daw sana habang andirito siya sa Japan.Pagbaba ng telepono, hindi na ako mapakali at nagtanung tanong na ako sa aking mga kasamahan sa aking trabaho,pati na ang aking manager ginulo ko na sa pagtanong kung pano ba makakarating ang isang panauhin mula sa Yokohama papunta dito sa aming lugar.Mga apat na sakay siguro ng tren ang kelangan bago makarating dito ang kelangang gawin ng kaibigan kong ito.Di ko maipaliwanang ang nararamdaman ko ng panahong iyon.Masaya,excited,flattered..biruin mo,dadayuhin ako ng isang kaibigan mula sa malayong lugar para lang makita at makasama ako.whew!Kinabukasan,ala una ng tanghali ang dating niya sa istasyon ng tren sa aming lugar.Na-late pa nga ako sa usapan dahil na rin sa paghihintay ko ng taxi,nako naman... sa loob ng maga-apat na taon ko sa Japan,hindi ako sumasakay ng taxi!hahahaha... adventure!Nasa loob ako ng taxi ng tawagan ko pa ang isa sa malapit kong kaibigan mula sa Pilipinas,sinabi ko kung san at kung sino ang kakatagpuin ko ng mga oras na iyon, kung gaano ako kabado sapagkat ni anino ng taong iyon eh hindi ko pa nakikita.Pagbaba sa train station, ang sabi ng kikitain ko, naroon daw lamang siya... sa labas lang ako, habang kausap sa kabilang linya si "mine",kinakabahan ako dahil mula sa akong kinatatayuan, may isang lalaki na grabe kung makasipat sa akin, sabi ko nga kay mine, kung yun ang guy na kikitain ko, malamang sasakay na ako ng taxi at uuwi pabalik! hahaaha.. well, sa paghihintay, mula sa loob ng istasyon ng tren, may isang lalaki na dumungaw at biglang ngumiti at biglang kumaway sa akin... ako lang ang naroroon sa pwestong yon kaya im pretty sure ito na ang taong kakatagpuin ko. whew! buti na lang hindi ung lalaking nakatayo sa di kalayuan na kanina pa tingin ng tingin sa akin na akala mo eh kakainin ako ng buo... hahaha... Nagpaalam na ako kay mine ng masigurado kong eto na nga sa harapan ko si lowell.

Hi, hello.. beso beso. kwentuhan saglit.Umuualan at wala akong ideya kung ano ba talaga ang maganda naming gawin dito sa aming lugar, nahihiya ako kay lowell kasi dinayo pa talaga ako sa napakaliblib na lugar ng bansang Japan kahit na umuulan para lang makita ako. Sice pareho kaming hindi pa kumakain, napagpasyahan naming mas mabuti pang kumain na muna at dun na mapahusapan kung anuman ang pwedeng gawin.

Taxi!sa sasakyan, tawa kami ng tawa ni lowell, sabi nga... josko! first time kong sumakay ng taxi alone ng taxi, first time kong gumala mula sa akong apartment ng magisa para lang gumala with a first time met guy. hahahahah! Masayang kasama si lowell, puno ng kwento... para ngang ang tagal na naming magkakilala nung magkita kami.Sa lahat ng mga kakilala namin from the same site we were in, wala pang nakipag meet sa akin one on one at siya lang... talaga naman! ang effort! *winks*

Mother's Cafe! isang restaurant na malapit sa pinagtratrabahuhan ko siya dinlaa to have our late lunch, i think.. alas dos na un ng tanghali... kwento kwento kwento... picture picture! hahaha... we had our great time! masaya na ewan...

3:30pm ng nagpatawag na kami ulit ng taxi... nung una nga dapat magpupunta kami sa park para an lang maipakita ko sa kaniya ang sakura, ang problema, malamig at umuulan pa! awWw!eh pano yan?! nakakahiya naman dahil hindi ko alam kung san ko pwedeng ipasyal or ilibot ang kaibigan ko sa aking lugar, well, ive told him naman na hindi talaga ako lumalabas, kung lumalabas man ako, kasama ko mga kaibigan ko.. sauna,ofuro,shopping,salon! ayun! hahahaha.... samahan na lang daw niya akong magpagupit since i was scheduled to cut my hair that day... nyek! ano ba naman yan! hahahah....Game arcade?! Pachinco?! whew! ang ending namin, isang karaoke bar na malapit mula sa aking munting tahanan... Nagka-card tuloy ako don! hahahaa... siguro mga 3 oras rina ng tinagal namin sa lugar na iyon dahil ang sunod niyang sasakyan pagbalik sa Yokohama ay alas siete ng gabi... kanta dito kanta jan, kwento... tawanan, kain, lamon... at TOMA!!! hahahaha.... Matagal tagal na rin akong hindi umiinom ng alak ha! para tuloy akong uhaw to the max ng makakita ako ng alak sa menu ng karaoke bar! hahahaha...

Hindi naman ganon ka-dull ang pagtatagpo namin ni lowell... madada rin kasi siya at gaya ng sabi niya, napakanatural ko raw as in, at home na at home kahit san kami magpunta! hahaha... nakakatindig balahibo daw ako kung kumanta! nakow! hahahah... ang duga nga kasi, andami kong kinanta sa karaoke samantalaga siya.. huhuhuhu! well, masaya naman... halo halong storya ang napagusapan namin. Ang saya! well...

Kriiiiiiing..... alas siete na! uwian na... im worried kasi hindi ko alam kung nasiyahan ba siya sa pagpunta niya sa aming lugar or what, he told me na ok naman daw! pero hindi pa rin maiaalis ang pagka uneasy ko sa bagay na iyon kasi nga, ewan! hahahaha... inihatid ko siya mula sa train station, babalik raw siya tonight, he wanted to see me sing on-stage!whew! another kakabakaba itech! hahahaa... that's it! the journey.. eciting... adventure and quite funny day for both me and lowell!pareho kaming mga parang walang kaluluwang gala ng gala dito sa Isesaki! mga wala pang tulog! hahahaha....

A morning call, katatawag lang niya ulet kani kanina confirming me about my working place's address... well, let's see what will gonna happen next tonight folks!!! see yah laterz! wahoOoOo!

honey

ihave my own reasons why it took me this long to visit this blog of mine here..


one, ive been really busy... with my work, with my life and of course, cyber-life


second, lack of time!


even if im online, i have lots of things to do


like, updating accounts, posting,talking to everyone else on my contacts or simply just lurking on sites


but well, today...


i felt that ive gotta post sumthin in here


ive felt that i needed to burst sumthing within me


that i dont have to talk about it


person to person





im gonna copy some on my latest posts from one of my blogs online on my next post


for i have sumthin in my head right now


that i wanna share


in here





hmMm...





few hours ago, i called my mom in the Philippines...


well, i rarely call them


the pattern's always like this


they're the ones who rings my phone then ill give them a call...


but this time, its me who called them


wHy?!


hmMm...


my mom and talked last month


telling me that my sister (ate) who's working in Singapore


is coming this April 1st and gonna be staying in the Philippines for just a week


i even considered to come over and talk with my ate since we havent see each other for what, 3 years already...


ive been waiting from anyone from my family to call me since April 1st...


nothing!


no misscalls


no messages


i even got angry


for what the heck are they doing there


and they're not even bother to call me


i got pissed off


and losen my patience


waiting


so i called my mom


hmMm


that's 11 in the evening last night


im not sure if they're already sleeping or what


but i really tried dialing my mom's phone number


and whoah!


my mom answered it and we talked


blah blah blah


unfortunately


my ate's not around that time


she went with her friends in a karaoke bar (daw)


so i told my mom that im gonna call them first thing this morning


and what excites me most


was when she told me that they've already posted few photos of them on her friendster site


i took a rush on work and hurriedly came back home to get online and see what she's talking about


kaboom!


i saw their photos...


my feelings got crushed when i saw them...


how i wish i was with them too..


taking photos


laugh together


share stories together


hug and kisses them all


whew!

well, that's it for now... its just that.. maybe im feeling lonely tonight...more because ive seen my family thou on photos only... im thinking when are we gonna be whole together again?! i can go to Singapore to visit my ate, but we're not whole with our family.. i can go to Philippines, but my ate's not around... oh well... this is life!

good day all!